ធម្មនិយាម៣០ប្រការ

របស់ព្រះពុទ្ធគ្រប់ៗព្រះអង្គ

     សូមក្រាបបង្គំប្រណម្យវន្ទា   ឆ្ពោះព្រះភគវាពុទ្ធាបានត្រាស់

    ធម្មនិយាមទំនៀមល្អល្អះ     សាមសិបមុខច្បាស់ខ្ញុំសូមពណ៌នា ។

មួយ   រញ្ជួយភព                 ជាតិគ្រប់ចុងក្រោយ

         បារមីនាំឲ្យ                ដឹងពេលវេលា

         ទ្រង់យាងកាន់ផ្ទៃ        ស្មារតីល្អជា

         ដឹងខ្លួនគ្រប់គ្រា          ក្នុងគភ៌មាតា ។

ពីរ     គឺព្រះភក្ត្រ                វរលក្ខណ៍ក្នុងគភ៌

         ស្មិងស្មាធិ៍ក្នុងធម៌        បវរកាយា

         ព្រះភក្ត្របែរផ្ទុយ         ពីខ្នងមាតា

         ឆ្ពោះផ្ទៃភ្លឺថ្លា              មាតារំពៃ ។

បី       ឥរិយាបថ                 នៃព្រះមាតា

         ពេលគ្រប់មាសា         សាស្តាចាកផ្ទៃ

         មាតាទ្រង់ឈរ            ខុសស្រីដទៃ

         ប្រសូតបុត្រថ្លៃ           ហឫទ័យជ្រះថ្លា ។

បួន    សួនឧទ្យាន               ទីស្ថានប្រសូត

         ក្នុងព្រៃរហូត             ឈើស្រូតចេញផ្កា

         ទេវតានិងមនុស្ស        ថ្វាយសាធុការ

         ចក្រវាឡបព្វតា          ខ្ទរខ្ទារអ៊ូអរ ។

ប្រាំ    ព្រះប្រសូត               ចុះស្រូតយាងឈាន

         ប្រាំពីរជំហាន            ឆ្ពោះទិសឧត្តរ

         ត្រួតគ្រប់ទិសឋាន       ក្លាហានបវរ

         ទើបបានបន្ត              បន្លឺសីហនាទ ។

ប្រាំ    មួយប្រមើល ទតមើលនិមិត្ត

                   ទេវទូតបួនពិត           ចិត្តគិតលះញាតិ

                   បុត្រកើតថ្ងៃណា         ថ្ងៃនោះទ្រង់ឃ្លាត

                   ចិត្តឥតរវាត              យាត្រាសាងផ្នួស ។

ប្រាំ    ពីរធីរោផ្តាច់ប្តូរព្យាយាម

                   ឥតមានទាក់ទាម        ក្នុងនាមអ្នកបួស

                   កំណត់វេលា             មិនអាចតិចហួស

                   ប្រាំពីរថ្ងៃនោះ            នឹងបានត្រាស់ដឹង ។

ប្រាំ    បីមហេសីគង់សោយបាយាស

                   ក្នុងថ្ងៃបានត្រាស់        ទ្រង់ច្បាស់ទីពឹង

                   បាយាសថាសមាស     ថ្វាយព្រះថ្ងៃហ្នឹង

                   ហៅបាយត្រាស់ដឹង     បានបុណ្យមហិមា ។

ប្រាំ    បួនជួនភ័ព្វ                ទ្រង់ទ្រាប់ស្បូវភ្លាំង

                   ក្លាយជាបល្ល័ង្ក            គង់តាំងភាវនា

                   នៅគល់ពោធិ៍ព្រឹក្ស      នាទិសបូព៌ា

                   ទេពធីតាមារ             មកគ្រាសាយណ្ហ ។

ដប់              គាប់ហឫទ័យ             អានាបាណៈ

                   បរិកម្មប្រចក្ស            សតិដឹងទាន់

                   ខ្យល់ចេញខ្យល់ចូល    ចិត្តមូលមិនភាន់

                   ដំណើរជវ័ន              ជាន់ឆ្លងកាមា ។

ដប់    មួយជំនួយពីព្រះបារមី   ផ្ចាញ់មារអប្រិយព្រមទាំងសេនា

         ពុទ្ធប្បវត្តិ                   ត្រង់នេះអស្ចារ្យ

         បរិស័ទជ្រះថ្លា             បាចផ្កាអភិសេក ។

ដប់    ពីរមុនីអង្គ                  ទ្រង់សម្រេចញាណ

         ត្រៃវិជ្ជាមាន                ទ្រង់ញាណអនេក

         ពិសាខបុណ្ណមី             កើតញាណប្លែកៗ

         ពោធិញាណខ្ពស់ឯក     កក្រើកធរណី ។

ដប់      បីក្សត្រថ្លៃ                គង់ក្នុងមហាឋាន

           វិមុត្តិក្សេមក្សាន្ត         អស់ឋានប្រាំពីរ

           សប្តាហ៍ឋានមួយ        លើកស្ទួយឋានទី

           ចេតិយព្រះមុនី          ប្រាំពីរកន្លែង ។

ដប់      បួនជួនព្រហ្ម             ជុំអារាធនា

           សូមព្រះភគវា           យាងត្រាស់សម្តែង

           ព្រះធម៌ប្រពៃ            វិស័យសូរ្យសែង

           ទ្រង់ព្រមសម្តែង        ដោយព្រហ្មវិហារ ។

ដប់      ប្រាំចាំច្បាស់             ទ្រង់ត្រាស់ធម្មចក្រ

           ឥសិបតនៈ               ព្រៃមិគទាយា

           ឋានត្រៃរតនៈ           អាសាឡ្ហបូជា

           ថ្ងៃព្រះភគវា             ស្ថាបនាព្រះសង្ឃ ។

ដប់      ប្រាំមួយ ទ្រង់            គង់ត្រាស់ឱវាទ                  

           បាតិមោក្ខស្អាងស្អាត   ឱវាទផូរផង់

           បេះដូងព្រះធម៌          ពន្លឺចតុរង្គ

           ថ្ងៃនោះត្រូវត្រង់         មាឃបុណ្ណមី ។

ដប់      ប្រាំពីរ ទ្រង់              គង់វត្តជេតពន

           ប្រោសដល់មហាជន   និរន្តរ៍ប្រក្រតី

           ទ្រង់យកអរុណ         ជេតពនសួស្តី

           ជេតពនជិនស្រី         អាស្រ័យជានិច្ច ។

ដប់      ប្រាំបីទ្រង់                សម្តែងបាដិហារ្យ

           យមកៈអស្ចារ្យ          និគ្រន្ថរត់គេច

           នៅក្រុងសាវត្ថី          ប្រុសស្រីមានតិច

           នេះគឺពុទ្ធកិច្ច            សង្គ្រោះលោកា ។

ដប់      ប្រាំបួន ទ្រង់             គង់ស្ថានត្រៃត្រឹង

           ត្រិះរិះរំពឹង               ថ្លឹងគុណមាតា

           សម្តែងអភិធម្ម           ស័ក្តសមអស្ចារ្យ

           ថ្វាយព្រះមាតា           សុខាអមតៈ ។

ម្ភៃ       គឺព្រះអង្គ                 ទ្រង់ចាកទេវលោក

           ស្តេចយាងចុះមក       ដែនសង្កស្សៈ

           មហាជនច្រើនពិត      យកចិត្តទុកដាក់

           បូជាគារវៈ                អចលន៍ចេតិយ ។

ម្ភៃ       មួយគឺទ្រង់               គង់ក្នុងសមាបត្តិ

           ព្រះញាណស្ងប់ស្ងាត់   លះកាត់លោកិយ

           អរហត្តផល              តម្កល់ប្រក្រតី

           ឆាប់ក្តីយូរក្តី              វិស័យពុទ្ធញាណ ។

ម្ភៃ       ពីរប្រមើល               មើលគ្រប់វេនេយ្យ

           ឧបនិស្ស័យ              សព្វសត្វដែលមាន

           ដោយព្រះករុណា       សមាបត្តិញ្ញាណ

           ត្រួតសត្វកោដិលាន    មានពីរវារៈ ។

ម្ភៃ       បីទ្រង់លៃ                វិន័យអាជ្ញា              

           បញ្ញត្តិសិក្ខា              តាមការជ្រាបជាក់

           មានរឿងកើតមុន       ខូចគុណសាវ័ក

           មានហេតុជាក់លាក់    ទើបដាក់វិន័យ ។

ម្ភៃ       បួនអង្រួន                ហឫទ័យករុណា

           ជាតកទេសនា           សាស្តាលកលៃ

           ដើមរឿងជាហេតុ       បង្កើតអត្ថន័យ

           ជាតកប្រពៃ              លៃតាមហេតុការណ៍។

 ម្ភៃ      ប្រាំទ្រង់ប្រោស         ដល់ពួកព្រះញាតិ

           អង្គព្រះលោកនាថ      សម្តែងបាដិហារ្យ

           កម្ចាត់មានៈ              ព្រះញាតិវង្សា

           ទើបត្រាស់ទេសនា     គម្ពីរពុទ្ធវង្ស ។

ម្ភៃ       ប្រាំមួយទ្រង់             គង់ធ្ងន់ក្នុងធម៌

           បរិស័ទណាល្អ           មានធម៌ទ្រទ្រង់

           ស្តេចយាងទទួល       ស្រុះស្រួលដោយអង្គ

           គារវៈផូរផង់             ឆ្ពោះត្រង់ព្រះធម៌ ។

ម្ភៃ       ប្រាំពីរ                    ទ្រង់គង់ចាំវស្សា

           បើមាននរណា           និមន្តដោយល្អ

           ពេលចេញវស្សា        មុនយាងចេញចរ

           ទ្រង់ចំរើនពរ            ត្រាស់លាអ្នកនោះ ។

ម្ភៃ       ប្រាំបីទ្រង់                គង់យ៉ាងហ្មត់ចត់

           មុនភត្តក្រោយភត្ត      គ្មានភ្លាត់ភ្លេចសោះ

           បំពេញពុទ្ធកិច្ច           គ្រប់យាមទាំងអស់

           ពុទ្ធកិច្ចសង្គ្រោះ         មនុស្សនិងទេវតា ។

ម្ភៃ       ប្រាំបួន ទ្រង់             គង់សោយមំសៈ

           ក្នុងថ្ងៃទ្រង់ដាក់         អនុដ្ឋានកាយា

           បិណ្ឌបាតចុងក្រោយ   ជាទានថ្លៃថ្លា

           សោយរសមំសា        ហឫទ័យបរិសុទ្ធ ។

សាម   សិបអវសាន             ទ្រង់បានចូលឈាន

           មុននឹងនិព្វាន            ឈានច្រើនបំផុត

           ម្ភៃបួនសែនកោដិ       សមាបត្តិបរិសុទ្ធ

           រួចហើយទ្រង់ផុត       រលត់សង្ខារ ។

           អហំរីខ្ញុំ                   បង្គំវន្ទា

           ឆ្ពោះព្រះភគវា           ព្រះធម៌ថ្លៃថ្លា

           ព្រមទាំងព្រះសង្ឃ      ផូរផង់សីលា

           ចិន្តាលំអុត               ព្រះពុទ្ធនិយាម ។

           សូមឲ្យសព្វសត្វ         បដិបត្តិតាមធម៌

           សាសនាបវរ             ល្អដូចព្រះនាម

           អរហំសម្មា               គ្មានការទាក់ទាម

           កិលេសរវាម             រវាតសូន្យបង់ ។

           សូមឲ្យសាសនា         សម្មាសម្ពុទ្ធ

           បរិស័ទមោះមុត         រួមចិត្តទ្រទ្រង់

           ឋិតឋេរចីរកាល         អភិបាលដោយសង្ឃ

           ព្រមព្រៀងស្មោះត្រង់  ផ្ចិតផ្ចង់សិក្ខា ។

           សូមមនុស្សទេវតា      មានការគោរព

           ទាំងថ្ងៃទាំងយប់         ក្នុងព្រះសាសនា

           សូមបានសម្រេច       ដូចក្តីប្រាថ្នា

           អស់នូវតណ្ហា            ទុក្ខាចប់ហោង ។

​                  អគ្គបណ្ឌិត ប៊ុត សាវង្ស